تاریخچه:
فرآورده های نفتی از پرمصرف ترین مواد شیمیایی در دنیای مدرن امروز محسوب می شوند.
با توجه به اینکه نفت حاوی مواد شیمیایی خطرناکی نظیر بنزن، تولوئن، اتیل بنزن، زایلن، نفتالن و غیره است، می تواند برای سلامت گیاهان، جانوران و انسان مضر باشد.
در این میان با وجودی که نشت های عظیم نفتی سهم کمی از آلودگی را به خود اختصاص می دهد اما به دلیل خسارات زیادی که به محیط زیست وارد می کند نگرانی بیشتری را بوجود می آورد. مطابق آمار ITOPF،از سال۲۰۰۰ تا۲۰۰۸ تنها۱۹۶۰۰۰ تن نفت در اثر حوادثی که برای نفت کش ها پیش آمده وارد دریا شده است. در دی ماه۱۳۸۸ یک چاه نفت در منطقه مارون خوزستان نشت کرد و در اثر آن حدود۲۰ هزار بشکه نفت وارد منطقه شد و۱۰۰ هکتار زمین را آلوده کرد.
اصولا میکروارگانیسم ها به کمک سه فرآورده ی اصلی زیر قادر به تجزیه هیدروکربور های نفتی می باشند:
آنزیم ها: آنزیم های مونواکسیژنازودی اکسیژنازآنزیم های موثردرتجزیه هیدروکربورهای نفتی بوده و فرآورده ی حاصل از این آنزیم ها الکل ها هستند بنابراین باسنجش میزان الکل ها می توان به مقدار تجزیه هیدروکربورهای نفتی پی برد.
بیوسورفاکتانت ها: این مواد دارای گروه های آبدوست و آبگریز درسطح سلول هستند و براساس ساختار شیمایی به گروه های گلیکولیپیدی ، فسفولیپیدی، اسیدهای چرب و لیپوپلی ساکاریدها طبقه بندی می شوند.این موادعلاوه بر کاهش کشش سطحی نفت ،لایه ی یکپارچه ی نفتی را به ذرات کوچکتر می شکنند و به این ترتیب باعث امولسیون شدن و درنهایت حل شدن لایه نفتی در آب می شوند همچنین نسبت سطح به حجم لکه ی نفتی را افزایش داده و موجب می شود تا باکتری های نفت خوار به راحتی در اطراف ذرات نفتی جمع شوند و آن را تجزیه کنند.
نمونه هایی از بیوسورفاکتانت ها:
رامینولیپید از Pseudomonas
aeruginosa
سورفاکتین از Bacillus subtilis
امولسان از Aminobacter sp.
فایل پاور پوینت 26 اسلاید
| doc2_1550830473_19480_2077_1776.zip2.27 MB |
