شاخص OEE که برای نخستین بار در دهه 1960 توسط «» در ژاپن معرفی و بکار گرفته شد، به عنوان یکی از مؤثرترین ارکان نظام نت بهره ور فراگیر TPMبوده که در برگیرنده اطلاعات فنی بسیار سودمندی برای مدیریت واحدهای تولیدی صنعتی می باشد و نقش اساسی را در شناسایی اثر بخشی تجهیزات و فعالیتهای تولیدی و انواع اتلاف های آشکار و پنهان ششگانه ، در سیستم های تولیدی ایفا می کند.
يک ابزار اندازه‌گيري جامع از تجهيزات توليدي کارخانه مي‌باشد که متدولوژي کاهش مشکلات ماشين‌آلات توليدي و اجراي بهبود مداوم توليد را به کار گرفته و در ابتدا از اقدامات اصلاحي به بهترين وجه در جهت محدود کردن تجهيزاتي که تأثير منفي بر توليد داشته باشند استفاده مي‌کند و در انتها اقدامات اصلاحي به ديگر قسمت‌هاي کارخانه بسط داده مي‌شود.
این شاخص به بیانی ترجمه فنی اتلاف و ضایعات موجود در فرایند صحیح آن، روشهای بهبود و تبدیل اتلاف آن به محل ارزش افزوده ،برای سیستم های تولیدی است که از طریق محاسبه اهل فن آشکار می گردد.
محاسبه و بهبود این شاخص یکی از مهمترین گامهای اجرایی و پیاده سازی TPM در واحدهای صنعتی به شمار می رود.
OEE با آماده سازی یک چهارچوب کلی برای اندازه گیری کارایی تولید، روشی پایدار برای اندازه گیری اثربخشی برنامه های TPM و دیگر ابتکارات ارائه میدهد.
روش های اثربخشی کلی تجهیزات (OEE )را می توان جهت شناسایی گلوگاه ها و توسعه فرآیند تولید در تنها چندین ساعت به کار گرفت.
OEE یک ابزار اندازه گیری و بهبود است و یکی از بهترین روش ها جهت نظارت،بازبینی و توسعه ی کارآیی فرآیندهای صنعتی(ماشین آلات،اجزائ صنعتی،خطوط مونتاژ)می باشد.
OEE به طور مستمر به عنوان معیار کلیدی در برنامه های نگهداری جامع بهره ور ( TPM) و کارخانه هایی با متدلوژی تولید ناب استفاده شده و یک روش مناسب برای اندازه گیری اثربخشی TPM استفاده از OEE می باشد.
فایل پاورپوینت 33 اسلاید
| doc_1562930092_28546_2077_1552.zip0.08 MB |
